بررسی امکان افزایش ظرفیت ترمیم در سیستم عصبی مرکزی با کمک القاگرهای پرتوانی اثر آن بر ترمیم میلین در عصب و کیاسمای بینایی موش

مقدمه: محدودیت تعداد سلول¬های بنیادی درون¬زاد از جمله عوامل محدود کننده توان ترمیم در سیستم عصبی مرکزی می¬باشد. در این پژوهش سعی شده است تا محدودیت توان ترمیم در سیستم عصبی مرکزی را با کمک القاگرهای پرتوانی افزایش داده و اثر آن را بر ترمیم میلین در کیاسمای بینایی مشاهده نمود. روش¬ها: به منظور القای پرتوانی، وکتور بیانی oct4 و مولکول¬های شیمیایی کوچک bix01294، bay k8644، rg108 و القاگر oct4 روزانه به درون بطن جانبی مغز موش¬های نر نژاد c57/bl6 ترزیق شدند و مولکول شیمیایی والپروییک اسید نیز به صورت گاواژ به موش تجویز گردید. 7 روز و 14 روز پس از القای وکتور حامل ژن oct4 در حیوانات دریافت کننده ترکیبات مختلف از مولکول¬های شیمیایی فوق، بیان مارکرهای پرتوانی و بنیادی عصبی با استفاده از تکنیک هایreal time pcr و ایمنوفلورسنت بافتی مورد ارزیابی قرار گرفتند . پس از انتخاب بهترین ترکیب موثر بر القای مارکرهای پرتوانی، میزان ترمیم میلین درکیاسمای بینایی دمیلینه شده با لیزولسیتین با استفاده از vep (visual evoked potential) و ایمنوفلورسنت بافتی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته¬ها: تنها ترکیب موثر بر القای فاکتورهای پرتوانی و بنیادی عصبی ترکیب oct4 و والپروییک اسید بود. بیان فاکتورهای پرتوانی endogenousoct4، klf4، c-myc و nanog و دو فاکتور بنیادی عصبی sox1 و pax6 در گروه آزمایشی که والپروییک اسید را به صورت پیش درمان قبل از القای oct4 دریافت کرده بودند دارای افزایش معناداردر مقایسه با گروه کنترل بود. نتایج ایمنوفلورسنت بافتی بیان مارکر پرتوانی oct4، nanog و ssea1 را در جدار بطن مغز موش نشان داد. نتایج ثبت vep و ایمنوفلورسنت بافتی، افزایش ترمیم میلین را به دنبال القای دمیلیناسیون در گروه دریافت کننده پیش تیمار والپروییک اسید و القای oct4 نشان داد. نتیجه¬گیری: پیش¬تیمار با والپروییک اسید و بیان اگزوژن oct4 در مغز موش احتمالا با افزایش بیان مارکرهای پرتوانی و بنیادی عصبی، می تواند ظرفیت ترمیم مغز را در موش تقویت کند.